این نوشته یکی از نامه هایی است که من با عجله برای خاله زهراش نوشتم
یادمه از دانشگاه تا مهد کودک را با اشتیاق طی می کردم تا عزیزم رو در آغوش بکشم
تووی سرمای پاییز و زمستان تمام عشقم این بود که بغلش کنم و بیارمش خونه و توی مسیر قاب صورتش رو که از لای کلاهش بیرون بود غزق بوسش می کردم
چه دنیای شیرینی
