فرزین عزیزم
امشب دقیقا یک هفته شد که روزها و شبها رو بدون تو سپری میکنم شبهای اول و دوم یکم عادی بود چون قبلا هم تجربه شو داشتم یک شب یا دو شب ولی از شب سوم تا الان که برات مینویسم بدجور دلتنگتم، صبح همون شبی که رفته بودی بیدار که شدم ناخودآگاه رفتم اتاقت که بیدارت کنم و ببرمت پیش دبستانی ولی اطرافمو که نگاه کردم باخودم گفتم ای دل غافل کجایی؟!!!!
هرچند هر روز و هرشب باهات صحبت میکنم و میبینمت ولی دلم همش پیش توس، خونه بی تو بیروح، و سکوت سنگینی، فضای تاریکش را دربرگرفته.هیچ وقت فکر نمی کردم که با دوریت اینقد دلتنگت بشم.
فرزین نازنینم، پسر زیبا و دوست داشتنیم، همه زندگیم، نفسم
اینو بدون که باباییت خیییییییلی خییییییییلی و حتی بیشتر از آنچه که خودت تصور کنی دوست داره.
